ಮೈಹರ್ ಮೇಲ್ - ೧

ಮೈಹರ್ ಮಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ ರಾಜ್ಯದ ಸತ್ನಾ (ಸತ್ನಾ ಬಿಟ್ನಾ ಯಾವನಿಗ್ ಗೊತ್ತು) ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ತಾಲೂಕು. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿರುವ ಎರಡು ಸಿಮೆಂಟ್ ಪ್ಲಾಂಟ್ಗಳು ಹಾಗು ಇಲ್ಲಿಂದ ೨ ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಶಾರದಾ ದೇವಿ ಮಂದಿರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇಲ್ಲಿ ಬೇರೇನೂ ವಿಶೇಷ ಇಲ್ಲ. ಊರು ಯಾವುದೇ ತಾಲೂಕು ಕೇಂದ್ರದಂತೆ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಇದೆ. ಎರಡು-ಮೂರು ರಸ್ತೆಗಳೇ ಈ ಊರಿನ ಜೀವಾಳ ಹಾಗು ಕೇಂದ್ರಬಿಂದು. ಎರಡು ಸಿಮೆಂಟ್ ತಯಾರಿಕ ಪ್ಲಾಂಟ್ ಗಳು ಇರದೇ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ಈ ಊರನ್ನೂ ಕೇಳುವವರೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ ? ಈ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಹೋಟೆಲ್ ಇಲ್ಲ, ಥಿಯೇಟರ್ ಇಲ್ಲ (ಥಿಯೇಟರ್ಗಳು ಇವೆ, ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕೇವಲ "ಎ" ಚಿತ್ರಗಳೇ ಓಡುವುದರಿಂದ ಅವು ಆಟಕ್ಕುಂಟು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ). ಇಂತಿಪ್ಪ ಊರಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಎರಡು ತಿಂಗಳುಗಳನ್ನು ಕಳೆದಿದ್ದೇನೆ, ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇಂಥ ಊರಿನಲ್ಲಿನ ನಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಮೈಹರ್ ಮೇಲ್ ಮೂಲಕ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.

ಮೈಹರ್ ಗೆ ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ನಾನು ಕಂಡುಕೊಂಡ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಮಹಾಜನತೆ ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿಗೆ ಸಮೋಸ ಹಾಗು ಜಿಲೇಬಿಯನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆಂಬುದು. ಇದನ್ನು ಓದಿ ನೀವೆಷ್ಟು ಹೌಹಾರುತ್ತೀರೋ ಅಷ್ಟೇ ನಾನೂ ಹೌಹಾರಿದ್ದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ನಾಗರೀಕರ ಗುಡಾಣ ಹೊಟ್ಟೆ ಸಮೋಸ "ಮೋಸ" ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಧೃಡಪಡಿಸುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿನ ೯೦ ಪ್ರತಿಶತ ಜನರ ಹೊಟ್ಟೆ "ಸಮೋಸ-ಎಫೆಕ್ಟ್" ಗೆ ಒಳಗಾಗಿವೆ. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಅಡಿಗೆಯವ ಇಂತಹ ಪ್ರಮಾದಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕದೆ ನಮಗೆ ನಿತ್ಯವೂ ಪರಾಥ (ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಚಪಾತಿ) ತಿನ್ನಿಸಿ ಬದುಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ನೀವು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೮ ಗಂಟೆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪೇಟೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಹಾಕಿ ಬಂದರೆ ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸಮೋಸ ಮೆಲ್ಲುತ್ತಾ ನಿಂತಿರುವ ಮಹನೀಯರು ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಾರೆ.

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಎರಡನೇ ದಿನದಲ್ಲೇ ನನ್ನನ್ನು ದಿಗಿಲುಗೊಳಿಸಿದ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಧೂಳು. ಇಡೀ ಊರಿಗೆ ಊರೇ ಧೂಳಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಒಂದು ಬಸ್ಸೋ ಲಾರಿಯೋ ಬರ್ರನೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ದಾಟಿ ಹೋಯಿತೆಂದರೆ, ಅಲ್ಲೊಂದು ಧೂಳಿನ ಲೋಕ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಯಿತೆಂದೇ ಗ್ಯಾರಂಟೀ. ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನೀವು ಮೂಗನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳದೆ ಹೊದಿರೆಂದುಕೊಳ್ಳಿ, ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ನೀವು "ಭವಿಷ್ಯದ ಅಸ್ಥಮಾ ರೋಗಿ" ಪಟ್ಟಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರನ್ನು ನೊಂದಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಇಲ್ಲಿನ ಧೂಳನ್ನು ನೋಡಿ ಹೆದರಿ, ನನ್ನ ಯಾವುದೇ ಬಿಳಿಯ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ತೆಗೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಇಂದಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕು, ನೀವು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಮುಂಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಇನ್ನಷ್ಟು ತಮಾಷೆಗಳನ್ನು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ...